Płodozmian, wsiewki i międzyplony pomagają usprawnić pobieranie składników pokarmowych przez rośliny uprawne zmniejszając konieczność używania nawozu. Pomagają także utrzymać dobrą równowagę składników odżywczych w glebie i przeciwdziałają występowaniu chwastów i szkodników. Stosowanie w płodozmianie rośliny wiążących azot, zapewnia kolejnym roślinom dostęp do biologicznie wiązanego azotu. Należy wystrzegać się wczesnego zaorywania plantacji bobowatych wieloletnich – pozostawiają one w resztkach pożniwnych znaczne ilości azotu, wczesne, letnie lub wczesnojesienne zaoranie doprowadza do gwałtownej mineralizacji i ucieczki azotu do wód gruntowych. Międzyplony chronią również glebę przed erozją. Na glebach cięższych zasadne jest używanie międzyplonów o głębokim systemie korzeniowym (gorczyca biała, rzodkiew oleista, rzepik) prowadzi to do rozluźnienia podglebia i pobierania wypłukanych w sezonie nawozów.
Uprawy bezorkowe i siew bezpośredni pozwalają zaoszczędzić zasoby, jako że na glebie przeprowadzane są jedynie minimalne prace. Ponadto, jakość gleby jest polepszona i tworzona jest dodatkowa przestrzeń dla zwiększenia różnorodności biologicznej.
Stosowanie poplonów ozimych na glebach piaszczystych w zmianowaniu i przyoranie ich wiosną zatrzymuje składniki odżywcze w glebie.
Utrzymanie okrywy roślinnej na glebie w okresie całorocznym – zawsze obecne rośliny zatrzymują składniki odżywcze w glebie, które w przeciwnym razie uległy by mineralizacji.
Strefy buforowe wzdłuż cieków wodnych i jezior zmniejszają spływy biogenów do okolicznych wód.
Zastosowanie technik i sprzętu precyzyjnego rolnictwa minimalizuje zużycie zasobów i ryzyko nadmiernego stosowania nawozów. Ogranicza koszty związane ze zbyt dużą dawką nawozów.
Analiza gleby – określenie pH gleby i ocena jej zasobności umożliwia określenie długoterminowej strategii gospodarowania składnikami pokarmowymi w gospodarstwie.
Właściwy termin stosowania nawozów – straty azotu na ogół powstają wówczas, gdy termin jego stosowania nie pokrywa się z zapotrzebowaniem roślin, niewykorzystany azot ulega wymyciu do wód lub ulatnia się do atmosfery w postaci gazowej. Ważne jest unikanie stosowania nawozów azotowych w okresach największego zagrożenia spływami powierzchniowymi na obszarach podatnych na erozję.
Monitorowanie systemu odwodniania pozwala na podawanie odpowiednich dawek nawozu i uniknięcie ich stosowania w miejscach o dużym ryzyku odcieku.
Zbilansowane nawożenie – wpływ na wysokość nawożenia ma przede wszystkim wielkość spodziewanych plonów, przeznaczenie plonu i aktualna zasobność gleby. Na podstawie tych danych obliczamy niezbędne ilości nawozów.
Dywersyfikacja upraw poprawia ochronę roślin oraz jakość gleby, a także zwiększa różnorodność biologiczną.
Strukturalne wapnowanie gleb zmniejsza spływy powierzchniowe wody i obniża straty składników biogennych, w szczególności fosforu. Lepsza struktura gleby ułatwia uprawę gleby, a tym samym zmniejsza zużycie paliwa.
Wykorzystywanie kompostowanego obornika na polach jest naturalnym sposobem nawożenia upraw, a dodatkowe dodanie siarki i mikroelementów do mieszanki wspomaga uprawę w bardziej efektywnym wykorzystaniu składników odżywczych. Obornik powinien być rozrzucany jedynie w czasie sezonu wegetacyjnego oraz zaorany zaraz po rozprowadzeniu